![Fic D.Gray-Man]ดอกซากุระกับความทรงจำ[เรื่องสั้นเจ้าค่ะ] Empty](https://2img.net/i/empty.gif)
ดีค้าาาอันนี้หนูแต่งเองค่ะแต่แต่งนานแล้ว แต่งไว้ในเด็กดีค่ะงั้นก็เลยลองมาปล่อยที่นี้ดูถ้ามีอะไรผิดผลาดหรือถูกใจก็บอกด้วยนะด้วยนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ดีค้าาาอันนี้หนูแต่งเองค่ะแต่แต่งนานแล้ว แต่งไว้ในเด็กดีค่ะงั้นก็เลยลองมาปล่อยที่นี้ดูถ้ามีอะไรผิดผลาดหรือถูกใจก็บอกด้วยนะด้วยนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
[ Fic D.Gray-Man]ดอกซากุระกับความทรงจำ
"หลังจากวันนั้นพามากี่แล้วนะ"
"พอเห็นดอกซากุระต้นนี้นึกฉันตอนเด็กๆ"
ดอกซากุระที่ไม่ในศาสจักร..แต่เมื่อปีที่แล้วหมอนั้นนำ
ต้นอ่อนของซากุระมาปลูกและทดลองจนมาบาน
"ไง..ยู มาที่อะไรอยู่ตรงนี้ละเพื่อน"จากกระต่ายตาสีเขียวที่เป็นกับ
คันดะ ยูได้มาทักอย่างสงสัย
"ชิ ก็มันของฉันนิแต่แกอย่ามาเรียกอย่างสนิทเข้าใจ"มุเก็นเล่มดาบงามของร่าง
สูงจ่อที่คอหอยเจ้าต่ายน้อยผู้สงสาร
"เอาหน้าๆ คันดะแต่จะว่าไปแล้วเด็กที่เราพามาตอนนี้ยังไม่ฟื้นเลย
แล้วก็เฮพก้าฝากมาบอกว่าพอเด็กคนนัันตื่นก็พาไปหาเธอด้วย เธอจะได้ตรวจ
สอบอินโนเซนต์"
"เออ"
ณ............แผนกพยาบาล
"สวัสดีครับหัวหน้าพยาบาล"หนุ่มน้อยวัยอายุ15ปีนามว่า อเลน วอกร์เกอร์
ได้กล่าวทักทาย
"อ่าว สวัสดีจ้า อเลนคุง มีเรื่องหรือจะ "
"เออ.......ผมมาเยื่ยม"
"ไง...อเลน"
"อาวสวัสดีครับ ราวี่ คันดะ"เจ้าต่ายหัวส้มกับชายหางม้า
"เกะกะจริงเจ้าถั่วงอก"
ปึ๋ด
"แล้วคุณและครับคันดะมาทำอะไรที่นี้ครับ อ๋อ หรือมาเยื่ยมผู้หญิงคนนั้น
แหม่คุณ คันดะ อ่อนโยนกับเค้าเป็นด้วยหรือครับ"
ปึ๋ด
...เจอกัแต่แรกก็ต่อปากต่อคำกันแล้วเหรอ
หัวแผนกพยาบาลดูท่าจะไม่ได้จึงให้แรงอันน้อยนิด(?)ดึงหูแมวและหมาน้อย
"เธอทั้ง 2คน จะมาทะเลาะกันที่นี้หรือจะมาเยี่ยมคนไข้กัน ห๊า"
"คะ ครับผมขอโทษ คร้าบบบบ/ ชิ "
"เออ อเลนนายออกดอกไม้จากไหนอะ"(ราวี่/ในที่สุดก็มีบทพูดสะที)
"อ๋อ นี้เหรอครับ รี่นารี่เค้าออกมาให้ครับ"
'ชิ ชักช้าจริง'
คันดะไม่รีรอเจ้าถั่วกับต่ายตาเดียว(ราวี่/นี้ฉันเป็นต่ายตาเดียวตั้งแต่มันไร/ยูมิ/ตั้งแต่ในอะนิเมะแล้วไม่รึ)
เดินรี่เข้าไปในห้องและได้พบเจอ
เด็กสาวร่างบางนอน
ร่างสูงยิ่งมองยิ่งเข้าใกล้ว่าใช่ผู้ที่เป็นเพื่อนของเค้าในเด็กหรือเบา
"ใช่จริงจริงด้วย...คาริน"
ร่างสูงมองร่างเล็กนึกวันวานเก่าๆ
เมื่อ 10ที่แล้ว
"ยูจังๆ อยู่ไหน"
"ฉันอยู่คารินนี้ ฉันตุ๊กตาของเธอแล้ว"
เด็กชายหญิงที่ต่างอายุยืนอยู่ใต้ต้นซากุระที่คุ้ยเคย
"ขอบคุณนะยูจัง"
เด็กผู้หญิงได้หอบแก้มเค้าไป1ครั้ง
ในขณะนั้นคันดะหน้าแดงเถือกและ.......(ลุ้นกันเองนะ)
"อืมมม ที่นี้ไหนนะ"
"เอ๋ คุณคนที่ช่วยนะค่ะ"รอยยิ้มที่ไม่เคยลืม
"ขอบคุณ เอ๋คุณหน้าคุ้นๆนะ คือ อะหรือจะเป็นยูจัง"
"อืม ใช่เอง คันดะ ยู"
"เธอจริงด้วยคันดะฮืก ฉันคิดถึงเธอนะคันดะ"
ในตอนนั้นเองร่างบางได้จับมือของร่างสูงไว่แน่น
"ขอโทษนะค่ะที่คัดจังวหะแต่หัวหน้าแผนกเรียกคุณ มินามิโนะ คาริน"
"ค่ะฉันไปแล้วค้า"
"เดี๋ยวนะคันดะคุง"
'ทำไมกันทำไมเธอถึงไม่เรียกฉันอย่างที่เธอเรียกละคาริน'
ร่างมองแบบผิดหวังในใจลึกๆ
"ไงก็ยินดีต้อนรับนะคาริน"
The End
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ยังมีอีกมากมายนะค่ะเชิญดูที่หน้าเว็บบอร์ดของหนูได้นะค่ัะ
[You must be registered and logged in to see this link.]
ขอบคุณค่ะ
ดีค้าาาอันนี้หนูแต่งเองค่ะแต่แต่งนานแล้ว แต่งไว้ในเด็กดีค่ะงั้นก็เลยลองมาปล่อยที่นี้ดูถ้ามีอะไรผิดผลาดหรือถูกใจก็บอกด้วยนะด้วยนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
[ Fic D.Gray-Man]ดอกซากุระกับความทรงจำ
"หลังจากวันนั้นพามากี่แล้วนะ"
"พอเห็นดอกซากุระต้นนี้นึกฉันตอนเด็กๆ"
ดอกซากุระที่ไม่ในศาสจักร..แต่เมื่อปีที่แล้วหมอนั้นนำ
ต้นอ่อนของซากุระมาปลูกและทดลองจนมาบาน
"ไง..ยู มาที่อะไรอยู่ตรงนี้ละเพื่อน"จากกระต่ายตาสีเขียวที่เป็นกับ
คันดะ ยูได้มาทักอย่างสงสัย
"ชิ ก็มันของฉันนิแต่แกอย่ามาเรียกอย่างสนิทเข้าใจ"มุเก็นเล่มดาบงามของร่าง
สูงจ่อที่คอหอยเจ้าต่ายน้อยผู้สงสาร
"เอาหน้าๆ คันดะแต่จะว่าไปแล้วเด็กที่เราพามาตอนนี้ยังไม่ฟื้นเลย
แล้วก็เฮพก้าฝากมาบอกว่าพอเด็กคนนัันตื่นก็พาไปหาเธอด้วย เธอจะได้ตรวจ
สอบอินโนเซนต์"
"เออ"
ณ............แผนกพยาบาล
"สวัสดีครับหัวหน้าพยาบาล"หนุ่มน้อยวัยอายุ15ปีนามว่า อเลน วอกร์เกอร์
ได้กล่าวทักทาย
"อ่าว สวัสดีจ้า อเลนคุง มีเรื่องหรือจะ "
"เออ.......ผมมาเยื่ยม"
"ไง...อเลน"
"อาวสวัสดีครับ ราวี่ คันดะ"เจ้าต่ายหัวส้มกับชายหางม้า
"เกะกะจริงเจ้าถั่วงอก"
ปึ๋ด
"แล้วคุณและครับคันดะมาทำอะไรที่นี้ครับ อ๋อ หรือมาเยื่ยมผู้หญิงคนนั้น
แหม่คุณ คันดะ อ่อนโยนกับเค้าเป็นด้วยหรือครับ"
ปึ๋ด
...เจอกัแต่แรกก็ต่อปากต่อคำกันแล้วเหรอ
หัวแผนกพยาบาลดูท่าจะไม่ได้จึงให้แรงอันน้อยนิด(?)ดึงหูแมวและหมาน้อย
"เธอทั้ง 2คน จะมาทะเลาะกันที่นี้หรือจะมาเยี่ยมคนไข้กัน ห๊า"
"คะ ครับผมขอโทษ คร้าบบบบ/ ชิ "
"เออ อเลนนายออกดอกไม้จากไหนอะ"(ราวี่/ในที่สุดก็มีบทพูดสะที)
"อ๋อ นี้เหรอครับ รี่นารี่เค้าออกมาให้ครับ"
'ชิ ชักช้าจริง'
คันดะไม่รีรอเจ้าถั่วกับต่ายตาเดียว(ราวี่/นี้ฉันเป็นต่ายตาเดียวตั้งแต่มันไร/ยูมิ/ตั้งแต่ในอะนิเมะแล้วไม่รึ)
เดินรี่เข้าไปในห้องและได้พบเจอ
เด็กสาวร่างบางนอน
ร่างสูงยิ่งมองยิ่งเข้าใกล้ว่าใช่ผู้ที่เป็นเพื่อนของเค้าในเด็กหรือเบา
"ใช่จริงจริงด้วย...คาริน"
ร่างสูงมองร่างเล็กนึกวันวานเก่าๆ
เมื่อ 10ที่แล้ว
"ยูจังๆ อยู่ไหน"
"ฉันอยู่คารินนี้ ฉันตุ๊กตาของเธอแล้ว"
เด็กชายหญิงที่ต่างอายุยืนอยู่ใต้ต้นซากุระที่คุ้ยเคย
"ขอบคุณนะยูจัง"
เด็กผู้หญิงได้หอบแก้มเค้าไป1ครั้ง
ในขณะนั้นคันดะหน้าแดงเถือกและ.......(ลุ้นกันเองนะ)
"อืมมม ที่นี้ไหนนะ"
"เอ๋ คุณคนที่ช่วยนะค่ะ"รอยยิ้มที่ไม่เคยลืม
"ขอบคุณ เอ๋คุณหน้าคุ้นๆนะ คือ อะหรือจะเป็นยูจัง"
"อืม ใช่เอง คันดะ ยู"
"เธอจริงด้วยคันดะฮืก ฉันคิดถึงเธอนะคันดะ"
ในตอนนั้นเองร่างบางได้จับมือของร่างสูงไว่แน่น
"ขอโทษนะค่ะที่คัดจังวหะแต่หัวหน้าแผนกเรียกคุณ มินามิโนะ คาริน"
"ค่ะฉันไปแล้วค้า"
"เดี๋ยวนะคันดะคุง"
'ทำไมกันทำไมเธอถึงไม่เรียกฉันอย่างที่เธอเรียกละคาริน'
ร่างมองแบบผิดหวังในใจลึกๆ
"ไงก็ยินดีต้อนรับนะคาริน"
The End
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ยังมีอีกมากมายนะค่ะเชิญดูที่หน้าเว็บบอร์ดของหนูได้นะค่ัะ
[You must be registered and logged in to see this link.]
